Καλό ταξίδι , θερμά συλλυπητήρια στις δυο κέρες του και στον εγγονό του Nikos Angousis.
Γεννημένος το 1930 από γονείς αγρότες στην Καρωτή Διδυμοτείχου του νομού Έβρου,έχοντας μουσικούς προγόνους τον γνωστό εκείνα τα χρόνια και σε εκείνα τα μέρη Σταύρο Δοϊτσίδη που έπαιζε καβάλι και είχε διδάξει σε Βούλγαρους σε Ελληνόφωνα χωριά της Βουλγαρίας (Ορτάκιοϊ,Στενήμαχο,Πύργο).
Τον Καρυοφύλλη πάντα τον γοήτευαν τα τραγούδια της γενετειράς του και ήταν παρών σε γλέντια του χωριού, αλλά τα άκουγε και φυσικά στο σπίτι του από την μητέρα του Θεοπούλα την μια γιαγιά Χρυσάνθη και την άλλη Βέργω.
Το 1950 θα ήταν που μετά από πόσα παρακάλια έπεισε τον πατέρα του να αγοράσει το πρώτο του ούτι από το χωριό Λάβαρα και με χαρά ξεκίνησε μαθήματα στον δεξιοτέχνη Αρμένη Σαρκίζ ψάλτη της Αρμένικης εκκλησίας στο Διδυμότειχο.
Μετά συνέχισε στον Γιάννη Νταντή από τον Πύργο Ορεστιάδας. Μόνος του πια προσπαθεί με κάθε τρόπο να μάθει τα τραγούδια και τους σκοπούς της περιοχής του προσπαθώντας να γράψει και μουσικές εισαγωγές σε κομμάτια που δεν είχαν διότι λέγονταν με το στόμα ή παίζονταν με γκάϊντες και ξεκινώντας δειλά δειλά να εμφανίζεται σε γάμους και πανηγύρια στον Καρωτή αλλά και σε άλλα χωριά ενώ παράλληλα ασχολιόταν και με τα χωράφια.
Σταθμός στην ζωή του ήταν και ο γάμος του με την Μόρφω Γρηγορίδου ,που εξακολουθεί να τον συντροφεύει μέχρι σήμερα στην ζωή του (αξίζει να πούμε και η Μόρφω είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και εξαιρετική φωνή) και απέκτησαν τις δύο κόρες τους πρώτα την Θεοπούλα και έπειτα την Λαμπριάννα.
Οι οποίες από πολύ μικρές , σχεδόν από τα τέλη της δεκαετίας του ΄60 , και με τις χαρακτηριστικές φωνές τους τον συντροφεύουν , μαθαίνοντας και αυτές με την σειρά τους τα τραγούδια από τις δύο γιαγιάδες τους Θεοπούλα και Λαμπρινή ,όλα αυτά τα χρόνια και μας έκαναν να αγαπήσουμε την Θρακιώτικη παράδοση.
Περίπου το 1954 αγοράζει ένα χαρακτηριστικό έγχορδο όργανο το τζιουμπούς για τις διάφορες εκδηλώσεις, επειδή ήταν ακουστικά πολύ δυνατό εφ΄όσον τότε δεν υπήρχαν ηχητικά μηχανήματα και μπορούσε να καλύψει τις εξωτερικές εμφανίσεις, και παρ΄όλο που έγινε αποδεκτό (το τζιουμπούς),το ούτι προφανώς με τον τρόπο του το αντικατέστησε.
Μετά από κάποια χρόνια περίπου το 1960 δημιουργεί μουσικοχορευτικό συγκρότημα χορεύοντας όλους τους χορούς και σκοπούς της Θράκης. Σημειωτέον το πρώτο χορευτικό συγκρότημα και το καλύτερο εκείνης της εποχής σε όλη την Θράκη.
Παράλληλα αρχίζουν και οι εκπομπές στην Ε.Ι.Ρ. Κομοτηνής όπου εκεί γνωρίζεται με τον λαογράφο Παντελή Καβακόπουλο ο οποίος πραγματοποιούσε έρευνες στην Θράκη. ‘Επειτα ο Καβακόπουλος ανεβαίνει στην Καρωτή για καταγραφή και εκεί η οικογένεια Δοϊτσίδη τον βοήθησε να καταγράψει σημαντικό υλικό από την περιοχή.
Αργότερα το 1961 γίνεται πρόταση από την δισκογραφική εταιρεία Μusic Box και ξεκινούν οι ηχογραφήσεις με πρώτα τραγούδια , Σ αυτό τ΄αλώνι το φραρδύ,Αλάργα ξένε μ΄του χουρό κλπ.
Το μουσικοχορευτικό συγκρότημα ” Καρυφύλλης Δοϊτσίδης΄΄ το 1968 κατεβαίνει την Αθήνα σε εκδήλωση στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Εκεί τους βλέπει η Δώρα Στράτου σαν υπεύθυνη της εκδήλωσης και έμεινε κατενθουσιασμένη και του προτείνει να συνεργαστούν στο θεατρό της .
Κατεβαίνει το συγκρότημα μόνιμα στην Αθήνα και συνεργάζεται μαζί της μέχρι το 1973 κατεβάζοντας όλα αυτά τα χρόνια και άλλους μουσικούς και χορευτές από την Θράκη.
Μετά αρχίζουν συνεργασίες με τον Χρήστο Λεοντή, την Μαρίζα Κωχ,Δόμνα Σαμίου Γιάννη Μαρκόπουλο,Γιάννη Ξαρχάκο,Παναγιώτη Μυλωνά,Νίκο Μπαζιάνα,την Φεβρωνία Ρεβύνθη,την Δήμητρα Κυριαζή τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές της Ε.ρ.τ.
Με την Μαρίζα Κωχ και τον Θανάση Γκαϊφύλλια ταξίδεψαν στην Σοβιετική Ένωση δίνοντας πολλές συναυλίες ενώ παράλληλα άρχισαν και ηχογραφήσεις σε δίσκους 33 στροφών ενώ έιχαν προηγηθεί και των 45.
Από το 1980 και για 14 ολόκληρα χρόνια δημιούργησε ένα όμορφο ζεστό στέκι ” Το Θρακιώτικο Στέκι” για Θρακιώτες και μη με τραγούδια της Θράκης πρωτείστως αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας.
Το 1985 βραβεύεται για τον 11ο δίσκο με τίτλο ”Το κάστρο της Θρακιάς” από την Γαλλική Ακαδημία στο Παρίσικαι από τον τότε Γάλλο πρόεδρο Μιττεράν για τον στίχο και την μουσική.
Η οικογένεια Δοϊτσίδη όλα αυτά τα χρόνια έχει βραβευτεί για το έργο της από πολλούς φορείς και σωματεία με σημαντικότερη βράβευση από το χωριό τους την Καρωτή το 1997 αλλά και αργότερα από την ένωση Μάρηδων για την προσφορά τους στην Θρακιώτικη μουσική.
Εκτός από την Ελλάδα αξίδεψε σε πολλλές χώρες όπου υπάρχει Ελληνισμός Η.Π.Α. Καναδάς Αυστραλία Μέση Ανατολή και σε πολλά κράτη της Ευρώπης.
Έχουν κυκλοφορήσει 18 δίσκοι στο σύνολο με τις φωνές του Καρυοφύλλη της Θεοπούλας και της Λαμπριάννας αλλα εχουν συμετάσχει και σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι πολλές εισαγωγές που ακούμε σήμερα στα θρακιώτικα τραγούδια οφείλονται στον Καρυοφύλλη γιατί όπως αναφέραμε στην αρχή τα τραγούδια λέγονταν με το στόμα μόνο ή με γκάϊντες ή τα όργανα επαναλάμβαναν απλά αυτό που έλεγαν οι τραγουδιστές-τότε συνήθως οι γυναίκες-. Ο Καρυοφύλλης σαν δεξιοτέχνης μουσικός έγραψε δικά του τραγούδια ,μουσική και στίχους, που προσαρμόστηκαν στην Θρακιώτικη Παράδοση .
Κάποια απο αυτά είναι ”Γιατί πουλί μ΄δεν κελαηδείς”, ”Στέργιους ξιπισμάνιψι”, ”Στέργιους παντρεύιτι΄΄, ”Καραγατσιανή”, ”Ο δικέφαλος αητός της Θράκης” που αγαπήθηκαν από όλους μας.
Τα τελευταία χρόνια προστέθηκε και άλλο μέλος στο συγκρότημα ο εγγονός του Καρυοφύλλη ο γιος της Λαμπριάννας ο Νίκος Αγγούσης καταξιωμένος πλέον κλαρινίστας.
Ο Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης και η οικογενειά του δεν είναι μόνο καταξιωμένοι μουσικοί και τραγουδιστές ,δεν μας έμαθαν μόνο τα υπέροχα τραγούδια της Θράκης τους χορούς τους ,τους υπέροχους μπριόζικους σκοπούς τους ,μας έκαναν να αγαπήσουμε αυτό το Ακριτικό μέρος της Ελλάδας μας ,να το κάνουμε δεύτερη πατρίδα μας .
Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ψυχής σου Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη .
Σ΄ευχαριστώ πολύ για όλα από καρδιάς
Επιμέλεια: Ιωάννης Γκούλτας
Διδάσκαλος Παραδοσιακών χορών
Η ομάδα του αθλητικού ΙΝΤΕΡΝΕΤ παίζει μπάλα εδώ!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου